Kahramanmaraş merkezli sarsıntılarda en çok hasara uğrayan Hatay’da, binlerce bina yerle bir olurken yaklaşık 25 bin insan hayatını kaybetmişti.

Ülkeyi derinden etkileyen ve 11 vilayette büyük yıkıma sebep olan 6 Şubat sarsıntısına hasta oğlunun tedavisi için Akademi Hastanesi’nde yakalanan Mehmet Ali Şakiroğlu, sarsıntıdan 260 saat sonra canlı olarak çıkartılmıştı.

Hastane kantininin masasında uyuduğu sırada zelzele olduğunu söyleyen Şakiroğlu, gözünü açtığında yerin sallandığını ve herkesin panik içerisinde kaçtığını gördüğünü tabir etti.

260 SAAT BOYUNCA HAYAT MÜCADELESİ

Hastanenin poliklinik kısmında sarsıntı konumunda yıkıma yakalanan Şakiroğlu, 260 saat boyunca hayat uğraşı vererek yaşama tutundu.

Depremin 260’ncı saatinde enkaz altından sağ kurtulmayı başaran Şakiroğlu, asrın felaketinin üzerinden yıllar geçse de yaşadıklarını unutamıyor. Enkaz altında idrarını içerek ve bulduğu çiçeği yiyerek yaşama tutunan depremzede yaşadıklarını anlattı.

“GÖZÜMÜ AÇTIĞIMDA HAFRİYATLAR YIĞILDI”

Deprem durumu alarak sallantının geçmesini beklediği esnada binanın çöktüğünü söz eden Şakiroğlu, “Normalde ben Gaziantep’te ailemle birlikte yaşıyordum. Oğlum Yusuf 6 Şubat gecesinde rahatsızlandı. Hastanelere gittiğimizde bizi Hatay’daki bir hastaneye sevk ettiler. Biz o gece saat 22.30’da hastaneye vardık. Sabah olsun hekimin gelmesini bekliyorduk. Hava soğuktu. Babamla birlikte sıcak yer bulmak için dolanırken hastanenin kantinine denk geldik. Kantinde başımı masaya koydum ve uyumaya devam ettim. Uykulu başımı kaldırdığımda yerin sallandığını ve herkesin panik içinde kaçtığını gördüm. Babam karşıda oturuyordu lakin o kaosta babamı kaybettim. Ben de hastanenin poliklinik tarafına gerçek koştum. Kendimi cama vurdum lakin kapı açılmadı. Ben çabucak olduğum yerde sarsıntı konumunu aldım. Sarsıntı durumu çok değerli olduğu için çabucak ellerimi başımın üstüne koydum. Gözümü açtım ve her tarafın betonlarla kaplı hafriyatlar yığıldı. Dışarıdaki seslerin çabucak hemen hepsini duyabiliyorum. Üstümüzde betonla bayağı ara olduğu için sesimizi duyuramıyordum” dedi.

“AVUCUMA NE KADAR İDRARIM GELİRSE O KADAR AĞZIMA GÖTÜRÜYORDUM”

Enkaz altındayken canlı çiçek yiyerek ve kendi idrarını içerek beslendiğini lisana getiren Şakiroğlu, şöyle konuştu:

“Ben zelzelenin 12’nci günü gece çıktım. Enkazın altında 2 gün daha dayanabilirdim. Enkazın altında elimle bir şeyler ararken canlı çiçek geldi. Çiçek plastik de olsa yiyecektim. Çiçekleri küçük modüllere bölüp yiyordum, kendi idrarımla beslendim ve daima zaman daim yaptım. Ağzımda çiğneyip onun suyunu almaya çalışıyordum. Ağzım üst formda yatıyordum. Avucuma ne kadar idrarım gelirse o kadar ağzıma götürüyordum. Ömür gayreti verdim, ümidimi Allah’tan kesmedim. Daima buradan çıkmam lazım diyerek ümit ettim.

Şimdi düşünüyorum, bu kadar acıya nasıl dayandım bilemiyorum. Bayağı bir sallantı oldu. Yanımdaki arkadaş zelzele oluyor dedi. Ben ayağımı salladım, üstteki operatör ‘burada ayak var’ diye bağırdı. Operatör ‘burada bir ayak var’ deyince dünyalar benim oldu. Gece dışarı çıktığımda yıldızları gördüm. Dışarı çıktığımda ağabeyimin numarasını birincisinde şaşırdım ancak sonrasında gerçek verdim. Enkaz altında çıkarken bende hiç çizik yoktu. Ailem 12 gün boyunca daima oradaydı. Onlar da ümidini kesip konuta gidecekleri vakit ben o vakit çıktım.”

“BEN HER VAKİT ‘KOCAM BENİ BIRAKMAZ’ DEDİM”

Eşi enkaz altındayken daima çıkacağını ümit eden Neclanur Şakiroğlu ise, “Ben saat 05.00 sularında vinç yardımıyla çıktım. Kayınbabamla sarıldık ve sonra kocamı sordum. Nerede diye sorduğumda bilmiyorum dedi. Ben de bir yerlerde saklanıyor diye düşündüm. Tekrar sorduğumda kocamın nerede olduğunu bilmiyor olduğunu ve kayıp olduğunu söyledi. Kocamdan hiçbir vakit ümidimi kesmemiştin. Etraftaki beşerler artık bitti deyip kendilerince planlar yapıyorlardı. Ben her vakit kocam beni bırakmaz dedim. Düşlerime giriyordu. Çocuğum o gece ‘baba gel baba gel’ deyip söyleniyordu. O anlar çok acı bir durum ve Allah bir daha bu türlü bir acı yaşatmasın” tabirlerini kullandı.